Anaida Deti: Als het doel het succes rechtvaardigt

Anaida Deti: Als het doel het succes rechtvaardigt

Met grote dromen en veel inspiratie is Anaida wat we een inspirerend verhaal noemen. Ze heeft zich vanaf haar tienerjaren ontwikkeld tot wie ze nu is. En dankzij haar wil is ze daarin geslaagd. Nadat ze naar Italië was geëmigreerd, verhuisde ze naar Canada, waar ze haar droom realiseerde om een ​​tandheelkundige kliniek te openen. Nu ze een bestemming voor tandheelkundige zorg heeft opgebouwd, bekent ze de vele uitdagingen van haar beroep, maar ook haar rol als moeder. Zonder tijd voor rust, voor haar gezin, voor zichzelf, realiseerde Anaida haar droom en vandaag is ze op zoek naar andere doelen. Dit is het verhaal van een Albanese vrouw die succes vond in Canada.

Een beroemde Albanese tandarts in Canada. Hoe was je reis?

Ik ben in 1997 naar Italië geëmigreerd, omdat er toen in Albanië een burgeroorlog heerste. Ik was toen pas 16 jaar oud en mijn ouders waren erg bang dat er iets ergs zou gebeuren, dus besloten ze dat het beter voor ons zou zijn om daarheen te verhuizen. De reis was niet gemakkelijk. Ik werkte en ging naar school tegelijk. Na het afronden van de middelbare school besloot ik om tandheelkunde te gaan studeren. Het was mijn droom sinds ik een klein meisje was om tandarts te worden. Tandheelkunde was iets dat me altijd had gefascineerd. Dit betekent niet dat ik niet bang was om naar de tandarts te gaan! Natuurlijk was ik dat, maar ik vond het ook heel interessant. Ik zei altijd dat als ik tandarts word, ik alle mensen die bang zijn zoals ik, zal helpen om uit te kijken naar hun tandartsafspraken. Nu zie ik kinderen uitkijken naar hun tandartsafspraken, maar ook volwassenen. Tandheelkunde is veel veranderd sinds ik klein was. In 2002 ontmoette ik mijn man in Italië en we besloten naar Canada te emigreren. We waren maar twee jonge mensen met grote dromen, meer niet. We hadden heel weinig informatie, maar als je jong bent, denk je niet te veel na. Toen we naar Canada kwamen, waren de dingen niet zo eenvoudig als we dachten. Ik sprak geen Engels en mijn school betekende hier niets, dus moest ik alles vanaf nul beginnen. Het was op zijn zachtst gezegd best moeilijk, maar ik was vastbesloten om iets met mijn leven te doen, en dit was mijn kans. Veel mensen namen me niet serieus en daardoor moest ik harder werken om mezelf aan iedereen om me heen te bewijzen dat ik het kan. Na vele jaren van opleiding en het behalen van mijn rijbewijs, heb ik DentalX in 2013 opgericht. Aanvankelijk begon DentalX alleen met mij, het boeken van afspraken in mijn auto en het zien van patiënten in de late namiddag of zondag nadat ik de hele dag voor andere tandartspraktijken had gewerkt. Daarna deelde ik mijn volgende drie kantoren met andere tandheelkundige professionals totdat ik in 2016 mijn eigen kantoor kon openen. De dag dat ik het huurcontract tekende, kreeg ik buikpijn en het enige waar ik aan kon denken was zal de huur kunnen betalen. Maar ik kan zeggen dat ik de huur heb kunnen betalen, en meer. Het begin was op zijn zachtst gezegd erg moeilijk, maar nu heb ik een bekroonde tandheelkundige kliniek in Toronto en ben ik bezig met het openen van mijn tweede locatie. Mijn belangrijkste reden dat ik besloot om de tandheelkundige onderneming te starten, was om patiënten die bang waren om naar de tandarts te gaan, uit te laten kijken naar hun tandartsafspraken. Dan was al het andere dat erbij kwam een ​​bonus.

Wanneer begon je jezelf te ontwerpen voor wat je nu bent?

Ik denk dat elke dag dat ik mezelf aan het ontwerpen ben, het harde werk en de toewijding me een beter mens maken. Ik denk dat door moeilijke tijden gaan, je vormt zoals je wordt.

Wat zijn de uitdagingen waar je in het begin tegenaan liep en hoe heb je die overwonnen?

De uitdagingen waren zo talrijk, van naar een nieuw land komen zonder er absoluut niets van af te weten, de taal niet spreken en alles vanaf nul moeten beginnen (aangezien geen van mijn eerdere prestaties hier werd erkend). Een gezin stichten op 20-jarige leeftijd is al moeilijk genoeg, laat staan ​​dat je dat moet doen op een volledig vreemde plek waar je niet weet waar je moet beginnen. Ik herinner me die dagen, toen ik ‘s ochtends wakker werd en nadacht over wat ik moest doen en hoe ik het moest doen, hoe ik mijn leven moest beginnen? Al vond ik de jonge leeftijd mooi meegenomen: je denkt niet te veel na en gaat er gewoon voor. Ook als persoon ben ik erg optimistisch: mijn glas is altijd half vol. Het belangrijkste vind ik een doel hebben en daar naartoe werken.

En wie is vandaag je grootste uitdaging?

Er zijn elke dag uitdagingen en het punt is: hoe meer je bereikt, hoe meer je wilt bereiken. En naarmate de doelen groter worden, verwacht je meer van jezelf. Ook is het erg moeilijk om moeder en ondernemer te zijn. Jongleren met gezin en bedrijf terwijl je probeert je leven dienovereenkomstig te coördineren, is het moeilijkste.

Wat is uw geheim van succes en filosofie van het dagelijkse werk?

Het geheim van succes is houden van wat je doet. De passie die ik heb voor het vak heeft me geholpen te zijn waar ik nu ben. Mijn patiënten en mijn medewerkers geloofden in mijn visie en zagen iets in ons dat andere tandartspraktijken niet hadden, namelijk een goede relatie tussen mij en hen. Mijn passie voor de tandheelkunde en mijn toewijding om voor patiënten te zorgen, werd op de best mogelijke manier overgebracht, en dit zorgde ervoor dat ze in ons geloofden.

Wat onderscheidt jou van anderen?

Zoals eerder gesuggereerd, denk ik dat het passie zou zijn voor wat ik doe, en ook heel hard werken. Als ik mijn zinnen ergens op zet, kan niets mij van gedachten doen veranderen.

Hoe is het voor een Albanees om zelfs in het verre Canada een professioneel rolmodel te worden?

Canada is een geweldig land. Het is het land dat uw dromen waar kan maken. In Canada maakt het niet uit waar je vandaan komt, aangezien de meeste mensen ergens anders vandaan komen. Zolang je iets wilt doen en hard werkt aan je droom, kun je alles bereiken wat je wilt.

Hoe herinnert Anaida zich haar leven in Albanië? Wat mis je het meest?

Ik verliet Albanië toen ik 16 jaar oud was, dus mijn herinneringen zijn belangrijk. Wat ik me herinner en wat ik het meest mis, is hoe hecht we waren met onze families. Ik mis het om bij mijn familie en oude vrienden te zijn. Ik mis het als mijn tantes en neven en nichten gewoon aan de deur verschijnen zonder te hoeven bellen en een bezoek te plannen. Dat zijn de mooiste herinneringen. Op de grond moeten slapen, praten en lachen tot in de late uurtjes. We hadden niet veel toen we kinderen waren, maar we hadden elkaar, we speelden buiten, we hoefden ons geen zorgen te maken dat we door een auto zouden worden overreden of dat we zouden worden ontvoerd door een gek. Ik denk dat mijn jeugd mij het meest is bijgebleven. Ik vertel mijn kinderen veel van de dingen die we deden toen we kinderen waren, zonder enige elektronica, we moesten de meeste van onze spellen uitvinden. Het weer is ook iets wat ik echt mis – Canada is een geweldig land, maar het heeft erg koud weer. Het sneeuwt hier veel en de temperaturen kunnen dalen tot -40 graden Celsius. Omdat ik uit Durres kom, mis ik de mooie zonnige dagen die we daar hebben, en zeker de zee. Het eten is ook geweldig in Albanië.

Als we een vergelijking gaan maken tussen de Albanese patiënt en de Canadese, waarin verschillen en verenigen ze zich dan?

Ze zijn vergelijkbaar zou ik zeggen. De Albanese patiënten doen veel tandheelkundig werk in Albanië, omdat de tandheelkundige behandelingen hier erg duur zijn.

Anaida, hoe uitdagend was het moederschap als moeder naast je carrière?

Een van de moeilijkste dingen is om moeder en ondernemer te zijn. Een van de moeilijkste tijden die ik heb meegemaakt, was toen ik net met het bedrijf was begonnen en ik zwanger raakte van mijn dochter. Ik heb wat complicaties gehad tijdens de zwangerschap. Mijn dochters waren tweelingen en ik verloor een van hen. Hierdoor werd mijn zwangerschap als een hoog risico beschouwd en de dokter vertelde me dat ik de resterende 7 maanden in bed moest blijven. Ik zei tegen de dokter dat ik dat niet kan: ik moest werken. Ze liet me een verklaring van afstand ondertekenen en vertelde me dat ik gek was om dit te doen. Helaas had ik geen keus. Ik probeerde heel voorzichtig te zijn. Ik was erg bang en ik weet niet of ik het mezelf ooit zou hebben vergeven als er iets met mijn dochter zou zijn gebeurd. Maar mijn dochter is een vechter, net als ik. We hebben het gehaald en zij is dit geweldige kleine meisje dat ons gezin compleet heeft gemaakt. Ik heb gewerkt tot de laatste dag van mijn zwangerschap. De bevalling ging heel goed, ze was gewoon perfect. Na 3 dagen moest ik weer aan het werk. Ik moest echt. Toen de mensen mij aan de deur zagen, konden ze hun ogen niet geloven. De eerste twee maanden moest ik voor de lunch naar huis rijden om haar borstvoeding te geven en weer aan het werk te gaan. Het was erg moeilijk.

Hoe verdeel je je tijd tussen deze twee verplichtingen?

Als er één ding is waar ik spijt van heb in mijn leven, is dat ik niet meer tijd met mijn kinderen heb doorgebracht. De kinderen groeien zo hard. Nu probeer ik elk jaar minstens een paar vakanties te nemen, zodat we herinneringen kunnen maken die een leven lang meegaan.

Wat is jouw motto dat jou drijft om vooruit te komen?

Droom groots! Alles is mogelijk met hard werken en vastberadenheid.

Wat zijn Anaida’s plannen voor de toekomst?

Mijn plan voor de toekomst is om meer klinieken te openen en ik wil andere tandheelkundige professionals en vrouwelijke ondernemers inspireren en motiveren om hun dromen te volgen.

Heb je een bestemming waar je jezelf wilt zien?

Ik wil mezelf nog verder zien gaan in het leven. Ik heb veel dromen en ik zal heel hard werken om ze waar te maken.